Μια άσκηση ολιστικού σχεδιασμού
13.04.11
Το 2007, το Πρόγραμμα Εργασίας της UIA για 'Αρχιτεκτονική & Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας' [UIA-ARES WP] σε συνεργασία με το ΤΕΕ προκήρυξε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με τίτλο «Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για κελύφη για τη στέγαση θυμάτων μεγάλων φυσικών καταστροφών». Υποβλήθηκαν 67 προτάσεις από τις οποίες η επιτροπή επέλεξε την 508 ως καλύτερη (βλέπε εικόνες κάτω -κλικ για μεγέθυνση).
Οι περισσότερες από τις προτάσεις του διαγωνισμού εστιάστηκαν στο ζητούμενο αντικείμενο, τα κελύφη. Όμως τα κελύφη -έστω και με εκτεταμένη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας- δεν αρκούν για να δημιουργήσουν συνθήκες επιβίωσης και συμβίωσης προσφύγων. Σε συνθήκες κρίσης οι προτεραιότητες διαφέρουν από αυτές της ομαλής καθημερινότητας και από τις συμβατικές παραδοχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Για παράδειγμα, το πόσιμο νερό είναι πολύ πιο ζωτικό από το ρεύμα για τη τηλεόραση, η συνήθης έννοια της 'άνεσης' αλλάζει, η δε συλλογικότητα γίνεται προϋπόθεση επιβίωσης. Ταυτόχρονα η μετατροπή από παραγωγικά άτομα σε αδρανείς πρόσφυγες προκαλεί ψυχολογική επιβάρυνση με δυσμενείς συνέπειες στο σύνολο. Είναι εμφανές ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -και μάλιστα σε κλίμακα μονάδας μόνο- δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί το πλήθος των προβλημάτων ενός προσφυγικού οικισμού.
[συνέχεια]
13.04.11
Το 2007, το Πρόγραμμα Εργασίας της UIA για 'Αρχιτεκτονική & Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας' [UIA-ARES WP] σε συνεργασία με το ΤΕΕ προκήρυξε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με τίτλο «Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για κελύφη για τη στέγαση θυμάτων μεγάλων φυσικών καταστροφών». Υποβλήθηκαν 67 προτάσεις από τις οποίες η επιτροπή επέλεξε την 508 ως καλύτερη (βλέπε εικόνες κάτω -κλικ για μεγέθυνση).
Οι περισσότερες από τις προτάσεις του διαγωνισμού εστιάστηκαν στο ζητούμενο αντικείμενο, τα κελύφη. Όμως τα κελύφη -έστω και με εκτεταμένη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας- δεν αρκούν για να δημιουργήσουν συνθήκες επιβίωσης και συμβίωσης προσφύγων. Σε συνθήκες κρίσης οι προτεραιότητες διαφέρουν από αυτές της ομαλής καθημερινότητας και από τις συμβατικές παραδοχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Για παράδειγμα, το πόσιμο νερό είναι πολύ πιο ζωτικό από το ρεύμα για τη τηλεόραση, η συνήθης έννοια της 'άνεσης' αλλάζει, η δε συλλογικότητα γίνεται προϋπόθεση επιβίωσης. Ταυτόχρονα η μετατροπή από παραγωγικά άτομα σε αδρανείς πρόσφυγες προκαλεί ψυχολογική επιβάρυνση με δυσμενείς συνέπειες στο σύνολο. Είναι εμφανές ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -και μάλιστα σε κλίμακα μονάδας μόνο- δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί το πλήθος των προβλημάτων ενός προσφυγικού οικισμού.
[συνέχεια]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου